Revolucioni në Gjermani: asgjë nuk do të jetë e njëjtë nga sot…

Në Gjermani, filloi një eksperiment gjashtëmujor i një jave pune katër-ditore – i shpallur më 1 shkurt dhe duke fituar vrull real nga e hëna, 5 shkurt – i cili do t’i lejojë punonjësit në 45 kompani në të gjithë vendin të punojnë një ditë më pak në javë për të njëjtën pagesë.

Nisma, e cila përfshin vetëm kompani, aktivitetet e të cilave mund të përshtaten me një javë më të shkurtër pune, u lançua dhe menaxhohet nga firma konsulente Berlineze Intraprenör në bashkëpunim me organizatën jofitimprurëse 4 Day Week Global (4DWG).

Përkrahësit e javës më të shkurtër të punës shpresojnë se një javë pune katërditore do t’i bëjë punëtorët më të lumtur dhe më produktivë, në një kohë kur Gjermania po lufton me ngadalësimin e rritjes së produktivitetit dhe mungesën e fuqisë punëtore.

Produktiviteti zakonisht llogaritet duke pjesëtuar prodhimin ekonomik me orët e punës. Pas arritjes së një niveli më të lartë historik prej 105.20 pikësh në nëntor 2017, produktiviteti i Gjermanisë ka qenë në rënie të vazhdueshme, sipas të dhënave të Deutsche Bundesbank, megjithëse mbetet më i lartë se ekonomitë e tjera të mëdha në Evropë. Në nëntor të vitit të kaluar, që janë të dhënat më të fundit të disponueshme, produktiviteti ra në 95.80 pikë nga 96.79 pikë një muaj më parë, raporton Euronews.

Mungesa e punëtorëve të kualifikuar

Sipas mbështetësve të javës katërditore të punës dhe shumicës së punëtorëve që tashmë kanë përjetuar një regjim të tillë pune, puna një ditë më pak në javë rrit kënaqësinë dhe motivimin e punëtorëve dhe i bën ata më produktivë.

Përkrahësit e konceptit të një jave pune katërditore pohojnë se eksperimentet e mëparshme në SHBA dhe Kanada kanë treguar se një rritje e performancës në një regjim të tillë pune është e mundur. Në disa eksperimente të mëparshme, ata thonë se punëtorët kanë raportuar përmirësim të përgjithshëm në shëndetin e tyre dhe kompanitë nuk janë kthyer në një javë pune pesë-ditore, raportoi Bloomberg më herët.

Në Britaninë e Madhe, 61 kompani morën pjesë në një program të ngjashëm, ku performanca e punës ishte e mirë dhe pushimet mjekësore u ulën me 65 për qind.

Puna më pak orë në javë mund të bindë gjithashtu ata që nuk janë mirë ekonomiksht të punojnë një javë të plotë për të hyrë në tregun e punës, gjë që do të ndihmonte në reduktimin e problemit të mungesës së fuqisë punëtore që prek kombet e industrializuara në mbarë botën.

Gjermania aktualisht po lufton me mungesën e punëtorëve të kualifikuar në sektorët me rritje të shpejtë. Nëntorin e kaluar, Dhoma e Tregtisë dhe Industrisë (DIHK) njoftoi se gjysma e kompanive gjermane po luftojnë për të plotësuar vendet vakante.

Mijëra vende pune të paplotësuara në ekonominë gjermane bënë që vendi të humbasë më shumë se 90 miliardë euro vitin e kaluar, që është më shumë se dy për qind e PBB-së së Gjermanisë, sipas Zëvendës Shefit Ekzekutiv të DIHK-së, Achim Dercks.

Ndërsa është e paqartë nëse një javë më e shkurtër pune do ta zgjidhë këtë problem në ndonjë mënyrë, gjermanët duken të ngazëllyer për ta provuar.

Si publiku ashtu edhe punëdhënësit janë të interesuar

Një sondazh i opinionit publik nga Instituti Forsa tregoi se 71 për qind e të anketuarve që punojnë në Gjermani do të dëshironin të kishin mundësinë të punonin vetëm katër ditë në javë. Pak më shumë se tre të katërtat e të anketuarve deklaruan se mbështesin shqyrtimin e qeverisë për mundësinë e futjes së një jave pune katërditore. Në mesin e punëdhënësve, kjo u mbështet statistikisht nga më shumë se dy nga tre të anketuar.

Një shumicë e konsiderueshme prej 75 përqind besojnë se një javë pune katër-ditore do të ishte e dëshirueshme për punonjësit, dhe një shumicë prej 59 përqind besojnë se duhet të jetë e arritshme edhe për punëdhënësit.

Pothuajse gjysma e punëdhënësve, 46 për qind e tyre, deklaruan se e konsiderojnë të realizueshme një javë pune katërditore provë në vendin e tyre të punës.

Sipas hulumtimit të kompanisë amerikane të konsulencës dhe analitike Gallup, entuziazmi i ulët i punëtorëve i kushton ekonomisë globale një humbje vjetore prej 8.1 miliardë eurosh, ose sa nëntë për qind e PBB-së botërore.